Władysław Stasiak i Jacek Kaczmarski nigdy się nie spotkali. Ale pewnie wiele mieliby sobie do powiedzenia. Kiedy po stanie wojennym Jacek Kaczmarski, absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, na emigracji w Monachium grał nieformalny hymn „Solidarności” - słynne „Mury” - Władysław Stasiak, student Uniwersytetu Wrocławskiego, mury właśnie burzył. Tworzył na uczelni komitety strajkowe, redagował „Akces”, podziemne pismo NZS. I słuchał Kaczmarskiego. Ale Kaczmarskiego, barda Solidarności, słuchali wtedy wszyscy.

​

Po latach przy twórczości Kaczmarskiego pozostali słuchacze bardziej wymagający. Nie sposób jej bowiem zrozumieć bez kulturowych kontekstów. Pojawiają się odniesienia do antyku, czy ukochanej przez Stasiaka „Trylogii”. Postaci z pieśni Kaczmarskiego to bohaterowie uniwersalnej opowieści o roli jednostki w historii. Poeta twierdził: „Nic innego nie robię, tylko opisuję na nowo hierarchię spraw ważnych, ostatecznych”. Refleksję nad naturą ludzką snuł po mistrzowsku, z subtelną ironią. Zmuszał odbiorcę do wsłuchania się w słowo, w przekaz zawarty w wyśpiewanych wersach. Drżał, by wagi tego, co ma do powiedzenia, nie przesłonił tani efekt.

 

Minister Władysław Stasiak, historyk z wykształcenia, płyt Kaczmarskiego słuchał w gabinecie i podczas jazdy samochodem. Podzielał przekonanie barda, że sztuka musi być nośnikiem wartości.

​

Laureata nagrody im. Władysława Stasiaka wybiera spośród uczestników konkursu żona szefa Kancelarii Prezydenta, Barbara Stasiak. Zwycięzca otrzymuje statuetkę autorstwa Stana Wysockiego - wybitnego rzeźbiarza z Wrocławia, rodzinnego miasta Władysława Stasiaka.

​

Festiwal organizuje Fundacja im. Jacka Kaczmarskiego.

​

Źródło: nik.gov.pl, inf. własna